Kaderin cilvesine bakın ki dört büyük mezhep imamının tamamı, devlet zulmüne maruz kaldı. Onlara o zulmü reva görenler, yaban ellerden gelip İslam ülkelerini istila eden ‘küffar’ değildi. Pek çoğu ‘İslam devleti’nin amiri, hatta bazen halifesiydi. Hilafet mührünü elinde bulunduran o zevatın derdi neydi ki Ahmed bin Hanbel’e, İmam-ı Âzam Ebu Hanife’ye, İmam-ı Malikî’ye ve İmam-ı Şafii’ye baskı yapmış, haklarında dava açmış, hapis ve işkence ile ceza vermeye cüret etmişti? Dört imamla başlayacağımız örnekleri okudukça mesele ayan beyan ortaya çıkacak. O yüzden en iyisi tarihin sararmış yapraklarına dönmek.

Ahmed bin Hanbel (İmam-ı Hanbelî):

Türk ve Arap entelektüeller, Müslüman toplumların iktidarla, devletle ve değişimle yüzleşmesini tartıştı. İstanbul’da düzenlenen forumda bir araya gelen akademisyenler, devletin kutsanmaması gerektiği ve İslamcı siyasetçilerin iktidar sınavından kaldığı üzerinde görüş birliğine vardı.

Turkish Review ve Hira dergisinin tertiplediği forumda bir araya gelen Türk ve Arap entelektüeller, Müslüman toplumlarda devletin yerini tartıştı. Katılımcılar, devleti dönüştürmesi gereken siyasetçilerin iktidarda kaldıkça devlet tarafından dönüştürüldüğünü vurguladı. Faslı uluslararası ilişkiler uzmanı Prof. Semir Budinar, Hizmet hareketinin faaliyetleriyle İslam dünyasına örnek teşkil ettiğini söyledi. Suriyeli Araştırmacı Yazar Dr. Cemal Seferti ise Hizmet’in karalanmasının üzücü olduğunu ifade etti.

Bir caminin girişinde yaşlıca bir adam karşıma dikiliverdi. Tanımıştı ve bir şey söylemek istiyordu. Dedi ki: “Nerdeyse yirmi yıldır bu insanlara oy veriyorum; ama hayallerim yıkıldı...” Teskin etmek istedim, fırsat vermedi, “Âlim bir insana bu kadar ağır hakaret etmeye kimin hakkı var kardeşim!” dedi.

Cümleler boğazına düğümleniverdi. Teselli etmek istedim; lakin beni dinleyecek durumda değildi. Cami kapısında rastladığım bu kişi ile birkaç gün önce misafir ettiğim bir yakınımın hissiyatı aynıydı. 85 yaşındaki büyüğüm, “Her namazdan sonra Başbakan’a dua ederdim; şimdi yaptığı hakaretler vicdanımı sızlatıyor...” demişti. Benzer bir hadiseyi geçenlerde katıldığım bir törende yaşadım. Hiç ummadığım bir kalabalığın içinde gözleri ışıl ışıl bir işadamı yanıma yaklaştı ve “Bu nasıl bir aymazlıktır ki, milyonlarca insana ilham kaynağı olmuş bir âlime sürekli hakaret ediliyor?” dedi. Doğru söylüyordu. Bir insana kızabilirsin; ama “âlim müsveddesi”, “sahte peygamber” gibi düzeysiz laflar sarf edemezsin.