27 Mayıs 1960 askeri ihtilalinden sonra darbeciler hiçbir yerden mezuniyeti olmayan ama dinin aslını inkâr eden Turan Dursun’u Altındağ müftüsü tayin ettirdiler…

İzmir İmam-Hatip Okulu’nun başında da, edebiyat öğretmeni Mürteza Gürkaynak müdür olarak bulunuyordu. Ama mucizeleri inkâr eden, en olmadık insanları öğretmen olarak okulumuza getiren birisiydi. Bornova’da işçi partisi kurucusu bir avukatı tarih hocası olarak getirmişti. Resim hocamız Atatürk’ün resmini gösterip “Buna tapılmaz mı?” derdi. Müzik hocamız imamların çok câhil olduğunu, hatta bir akşam namazında birisinin Sübhaneke’yi yanlış okuduğunu söylemişti. Biz de “Hocam, Sübhaneke sessiz okunur, siz bu yanlışı nasıl tesbit edebildiniz?” diye sorup gülmüştük. Bir beden eğitimi hocamız vardı, dizlerimize kadar uzun şort giydiğimizden dolayı “Yobazlar!..”  diye bağırırdı. Özel Yusuf Rıza İlkokulu Müdürü Refik Bey’i Kur’an hocası olarak dersimize getirirdi. Ama bu hoca, iyi bir tecvid ile Kur’an’ı  tilavet edebilmesine rağmen, Kur’an’ın Lâtin harfleri ile yazılıp okunmasını müdafaa ederdi. Eğer Kestanepazarı yurdumuz ve kursumuz olmasaydı işimiz çok iç açıcı değildi… Aydın Lisesi’nden sürülmüş bir edebiyat hocası ortalığı birbirine katmış, alt sınıfları casus ağı gibi örgütlemişti. Münakaşamızın dozu artınca okuldan atılmakla karşı karşıya gelmiştik. O günlerde üst sınıflardan Yahya Alkın ağabey bana Risale-i Nurları tanıtmıştı. Beraber Halide Nusret Zorlutuna’nın Risale-i Nurlar lehine yazdığı bir yazıyı teksir etmiştik. Mürteza Gürkaynak onun için Yahya ağabeyi mahkemeye verdi. Takipsizlik kararı çıkınca bu sefer tasdiknamesini verip okuldan sürdü.